kampung ibu pun boleh

Ini sebahagian monumen bersejarah di tempat sy Kota Kuala Muda tapi kg
sy ialah Kg Bukit Meriam....

anak2 bertanya pada sy. tahun ni balik kg tak untuk beraya?? jawab saya..tahun ni kita tak balik. kita beraya di sini saja. sebab thn ni giliran abah kena kerja.

"kita balik kg ibu lah" kata anak sulung sy.

"kita raya sini saja. kesian abah raya sorang2...lepas raya kita balik lagi pun tok wan nak operate mata ok"



yaa bukan saya tak mau balik kg sy. tapi kalau sy balik..kemana hala tuju saya. rumah siapa sy nak tumpang berteduh untuk sambutan hari raya??? rumah arwah mak a.k.a tok sy pun dah kena runtuh. sbb tak ada org nak duduk dan rumah tu sendiri pun dah reput. sy sendiri sudah hampir 11 thn tidak pulang ke sana. bukan tidak pulang langsung, balik sekejap untuk menziarah kakak angkat sy. itu pun dlm masa yg singkat dan mmg tidak sempat nak beramah mesra dgn kg sy. saya rasa jika kakak angkat sy pindah lepas ni, nampak gayanya lagi tidak balik lah sy ke kg sy.



byk kenangan pahit manis sy di kg tu. tapi lebih kepada pahit sy rasa. tu pasal sy malas nak balik kg sy tu. tapi tempat jatuh lagi kan di kenang ni kan pulak tmpt bersekolah, membesar dan bermain. mesti lah kita akan ingat. dan lagi kubur arwah mak a.k.a tok sy di sana. tapi anak2 sy cuma kenal dan mesra dgn kg abah jer. ya lah semenjak kahwin sampai sekarang kami hanya pulang ke kg abah. jadi depa tak tau mana kg ibu. ah budak2 kalo di ceritakan pun depa x kan paham.

entahlah bila di pikirkan suka duka sy masa kecik dan karenah org2 kg..sy jadik pahit tiba2. sy jadik meluat tiba2. w/pun sy masih bersekolah rendah sy dah paham..pandangan jijik dan benci org pada sy hanya kerana sy org susah. tambah lagi bila sy dah sekolah menengah. lagi sy paham. jadik untuk apa sy perlu pulang? dah untuk apa? adakah sy berdendam?? ya mungkin juga, tapi dendam sy dendam di dalam diam...protes sy protes dalam diam..dgn tidak balik ke kg itu. tapi sy rasa tidak ada yg kisah pun . pada bulan yg mulia ni sepatutnya perasaan dendam tu jgn ada..tapi sy manusia biasa. biar lah sy nama sy menjadi sebahagian kenangan pada kg tersebut.

jadi pada anak2 sy..satu hari nanti sy akan citer pada depa kenapa sy tak mau balik kg sy...satu hari dimana depa akan paham makna kehidupan ini yg macam rojak ada rasa suka duka, pahit manis, hilai tawa..sedih tangis......